Bir cicegi koklayamamak yada bir siiri olgun bir sesten dinleyememek.bir muzik aleti calamamak yada kosamamak kirlarda ozgurce...
herkesin yurudugu kaldirimda yuruyememek onlar gibi hizlica.oturup deniz kenarinda sevdiginin saclarini tutamamak yada gormemek renkleri hicbirseyi bir an icin gozunuzu kapattiginizda bir dusunun annenin sicakligini gorememek babanin sevkatini gormemek.komsunun sana gulumsemesini en sevdigin diziyi izleyememek yada u yaziyi okuyamamak...
hastaneden taburcu oldugumda koltuk degnekle cikmistim beynimden vurulmusa dondum.cunku o kalin botlarimla ben yurudugum zaman oturdugum apartmanda herkes aksam eve geldigimi tahmin ederdi ayakkabisesinden.kendimi o kadar karizma ve rahat hissederdimki sanirm cevremi gormeyecek kadar...
koltuk degnekle sadece 20/30 adim gidebilmek cok asiri oturdu icime yuruyemedim isyan ettim.
bana ugradiklari zaman arkadaslarimin keske sende gelebilsen dedikleri hala kulaklarimda.ben sadece 3 ayimi gecirdim
bugun dunyaq ozurluler gunu br nefes olamiyorum hala icime oturuo biraz.memleketimden uzaktayim hala kolum icin tedaviye gidiyorum.ya imkansizlar ya basa cikamayanlar ya arkasinda ailesinden destek alamayanlar ya kaldirimda yururken bir tatli gulumseme nelere kadir
Arkadaslar!!! hastanede doktor kaza nasi oldu diye sordugunda hic beklemiyodum diye cevap verdim doktor acaip bir gulme tuttu.Cunku her an kime ne olacagi belli olmaz.herkes o tekerlekli sandalyeye oturabilir.ben kabul etmedim tekerlekli sandalyeyi kabul etmedim coook agladim.hep inatla yurumek istedim ama benim imkanim vardi peki ya yurume umudu olamayanlar pencereden bakinca gozleri dolanlar!!!!
herkesin yurudugu kaldirimda yuruyememek onlar gibi hizlica.oturup deniz kenarinda sevdiginin saclarini tutamamak yada gormemek renkleri hicbirseyi bir an icin gozunuzu kapattiginizda bir dusunun annenin sicakligini gorememek babanin sevkatini gormemek.komsunun sana gulumsemesini en sevdigin diziyi izleyememek yada u yaziyi okuyamamak...
hastaneden taburcu oldugumda koltuk degnekle cikmistim beynimden vurulmusa dondum.cunku o kalin botlarimla ben yurudugum zaman oturdugum apartmanda herkes aksam eve geldigimi tahmin ederdi ayakkabisesinden.kendimi o kadar karizma ve rahat hissederdimki sanirm cevremi gormeyecek kadar...
koltuk degnekle sadece 20/30 adim gidebilmek cok asiri oturdu icime yuruyemedim isyan ettim.
bana ugradiklari zaman arkadaslarimin keske sende gelebilsen dedikleri hala kulaklarimda.ben sadece 3 ayimi gecirdim
bugun dunyaq ozurluler gunu br nefes olamiyorum hala icime oturuo biraz.memleketimden uzaktayim hala kolum icin tedaviye gidiyorum.ya imkansizlar ya basa cikamayanlar ya arkasinda ailesinden destek alamayanlar ya kaldirimda yururken bir tatli gulumseme nelere kadir
Arkadaslar!!! hastanede doktor kaza nasi oldu diye sordugunda hic beklemiyodum diye cevap verdim doktor acaip bir gulme tuttu.Cunku her an kime ne olacagi belli olmaz.herkes o tekerlekli sandalyeye oturabilir.ben kabul etmedim tekerlekli sandalyeyi kabul etmedim coook agladim.hep inatla yurumek istedim ama benim imkanim vardi peki ya yurume umudu olamayanlar pencereden bakinca gozleri dolanlar!!!!
