..Çocuk Sustu..Hayaller Sustu...

Gölgesi düşmüş hüzünler kasabası girişinde bekliyordu.
Neyi beklediğini bilmeden.
Sıcak bir rüzgar kucaklarken tüm isteksizliğini,
serin suların ışıltısında buldu gözlerini.
Yaklaştı,yakınlaştı,
İçiçe olmak isteğini engellemiyordu.
Durgunluğunda dahi çoşkusundan kırıntılar toplayıp,
kuşların rıskını çıkarıyordu.
Ellerine baktı uzun uzun.
Sanki esmerleşen üst katmanı birini anımsatır olmuştu.
Sonra çevirdi avuç içini inceledi.
Kar beyazı.
Damarları ne kadarda netti.
Yüzünü okşamak istedi.
Usulca
Belkide hoyratça.


Gölgesi düşmüş özlemler kasabasının girişinde bekliyordu.
Kimi beklediğini bilmeden.
Serin bir rüzgar sardı kollarını,ürperdi içi.
Yangınları vardı ta derinlerinde.
Savurdu rüzgar közünü alev aldı bedeni.
Yanası,yakılası ne kadar duygu varsa hepsi üşüştü yüreğine.
Cayır cayır yanıyordu.
Dudakları kurumuş,çölde susuz kalmışçasına serap görüyordu.
Uzattı ellerini boşluğa.
Boşluk baktı yüzüne.
Gülümsedi hafiften.
Ve ekledi;
''Sen aşkın sarhoşu olmuşsun,dermanın bende değil.
Var git uzaklarında ara''


Gölgesi düşmüş suskunlar kasabasının girişinde susuyordu.
Neden sustuğunu bilmeden.
Suskun bir kuş kondu omuzuna.
Bir nefes alıp suskunluğundan
uçup çocukluğunun hayallerine bıraktı.
Çocuk sustu,
Hayaller sustu.

...