- Katılım
- 14 Ağu 2007
- Mesajlar
- 3,962
- Tepkime puanı
- 175
- Yaş
- 40
Bu doğrultuda ilk hareket olan Fovizm, Paris'in 1905 Sonbahar Sergisi'nde ortaya çıkar ve "vahşi hayvanlar"ın ("fauve" vahşi hayvan demektir) bir saldırısı gibi görülür. Doğalcılıkla arasında bazı benzerlikler bulunduğunu ileri sürenler varsa da, aslında Fovist resim, özgürce oluşturulan kompozisyonlara, şok etkisi yapan renklere ve resme yüklenen Dışavurumcu anlamlara dayanır.
Almanlarda gerilim ve ağırbaşlılık egemenken, Fovistlerde hafiflik ve sevinç izlenir. Her iki üslup arasındaki temel fark "anlatım" ya da "dışavurum" kavramının tanımında yatar. Fovistler bu kavramı, resmin düzen bütünlüğünde beliren salt biçimsel bir öğe olarak alırlarken, Alman Dışavurumcularına göre, doğrudan doğruya ruhsal bir açıklamadır
Fovizm, çok çeşitli ve kısa ömürlü gruplar tarafından uygulanmıştır.
Ama aralarında öne çıkan aşağıdaki adlar olmuştur. Georges Braque
(1882-1959) ve Andre Derain'in (1880-1954) yapıtları Fovist nitelikler taşır,
îkisi de Chatou'da birlikte çalışırlar.
Mekanı tek bir renk tonu ile belirlemeye çalışması, aslında bu mekanı yüzeye dönüştürmesi demektir; ama sonra da bu yüzeyi gerçek cisimlerle öyle doldurur ki, göze yine de üç boyutlu görünür. "Kırmızı Atölye" (Modern Sanat Müzesi, New York), buna örnek yapıtlarından biridir. Hafif, aydınlık renkleri ve çizgileriyle Matisse, düşünü kurduğu neşeli ve yalın bir üsluba ulaşır; bu öyle bir sanattır ki, insanda -onun sözleriyle- "içine gömüldüğü bir koltukta dinleniyor" duygusunu uyandırır.
Fovist resim, Van Gogh'un ya da Gauguin'in basite indirgediği resimden daha başka bir şeydir; artık üç boyutlu değildir, renk zenginliği ise birkaç saf renk ile sınırlıdır. Şimdi bu renklerin işlevi, anlamı ve duyguyu anlatmaktır. Böylece de resim, -örneğin Bölümcülükte olduğu gibi- bütün kuramsal yöntemlere sırt çeviren ressamın özgür kararına bağlıdır. Bu nitelik Alman Dışavurumculuğu için de geçerlidir, yalnız onda düşünsel bir görüş ve tutumu anlatmak isteği daha ağır basar.
Almanlarda gerilim ve ağırbaşlılık egemenken, Fovistlerde hafiflik ve sevinç izlenir. Her iki üslup arasındaki temel fark "anlatım" ya da "dışavurum" kavramının tanımında yatar. Fovistler bu kavramı, resmin düzen bütünlüğünde beliren salt biçimsel bir öğe olarak alırlarken, Alman Dışavurumcularına göre, doğrudan doğruya ruhsal bir açıklamadır
Fovizm, çok çeşitli ve kısa ömürlü gruplar tarafından uygulanmıştır.
Ama aralarında öne çıkan aşağıdaki adlar olmuştur. Georges Braque
(1882-1959) ve Andre Derain'in (1880-1954) yapıtları Fovist nitelikler taşır,
îkisi de Chatou'da birlikte çalışırlar.
Mekanı tek bir renk tonu ile belirlemeye çalışması, aslında bu mekanı yüzeye dönüştürmesi demektir; ama sonra da bu yüzeyi gerçek cisimlerle öyle doldurur ki, göze yine de üç boyutlu görünür. "Kırmızı Atölye" (Modern Sanat Müzesi, New York), buna örnek yapıtlarından biridir. Hafif, aydınlık renkleri ve çizgileriyle Matisse, düşünü kurduğu neşeli ve yalın bir üsluba ulaşır; bu öyle bir sanattır ki, insanda -onun sözleriyle- "içine gömüldüğü bir koltukta dinleniyor" duygusunu uyandırır.