Gittin!.. (Kendi şiirimdir) child_play

Umarım sıkılmazsınız. :angel: ( Biraz uzun da )






Bir garipti o gece,
Bir garipti odamı aydınlatmaya çalışan serseri ışık,
Sokağın yorgun parke taşları bir garipti,
Penceremde ağlayan yıldızlar,
Ağaçların dökülen yaprakları,
Rüzgârın perdeme dokunuşu bile garipti;
O gece,
Bir garipti sanki dünyam.

Karanlıktı gönlüm.
Odamın sen kokulu romantik kuytuluğu
Artık bambaşkaydı o gece.
Uzayda bir kara delik,
Okyanusta sessiz bir girdap,
Çölde sinsi bir kum bataklığıydı sanki.

Hissediyordum;
Hissediyordum bir şeyler olacak!
Hissediyordum,
Benliğim yarım kalacak...

Mavi papatyaydı sevdiğin,
Ve ben beyaz olanları maviye boyar sana getirirdim...
Hissediyordum;
Papatyalar artık siyah açacak!
Boyasam da hissiyatıma tercüman olmayacak,
Olsa da
Olabilse de
Parmaklarına dokunamayacak,
Avuçlarında anlam bulamayacak!

Hissediyordum artık derin yalnızlığımı,
Yalnızlığım bile yalnız kalacak;
Duvarlar ağlayacak,
Göz pınarlarım nefes alamayıp
Boğulacak!

Büsbütün hissediyordum geceyi!
Soğuktu;
Ve donuk...

Dün gibi hatırlıyorum;
Yüreğini avuçlarıma,
Sevdanı yüzüme,
Saçlarını ömrüme katıp da gittiğini!

Gittin!
Gülüşündü kahvaltım benim,
Bakışındı çayım, şekerim.
Kaç zaman oldu bilmiyorum kahvaltı yapmayalı...
Çay mı?
Şekersiz bile içmiyorum!

Bak!
Odam yine sessiz,
Dokunduğun her yer, her şey haykırsa da
Yine sessiz, yine sensiz!

O serseri ışığım titriyor gittin gideli.
Karanlıktan mı korkuyor ne?

Gönlüm de korkuyor aslında!
Gönlüm de korkuyor
Ruhuma işleyen karanlığının sönüvermesinden!
En az odam kadar haklı;
Işığın olmasa da
Karanlığını kaybetmekten bile korkuyor.
Gönlüm titriyor,
Gönlüm bitiyor, korkuyor, sessiz...

Gittin!
Sen ilk gidendin!
Aldım beni senden,
Yüreğin artık bensiz.
Pekâlâ,
Sensiz olan ne?

Gittin!

Gittin işte!
Gittin ya;
Her şeyim korkak
Her şeyim sessiz
HER ŞEYİM SENSİZ...



Şiir: child_play