Yargı

Yargı

vakit gece yarısı
başlamakta bir mücrimin yargısı
ve ben adliye muhabiriyim
bir mahkeme gördüm kendimde
haberler veriyorum yasak bölgemden
dinlesinler sabun kokan insanlar
bir kez daha anlasınlar temiz olduklarını!
öyle ya kimine göre
güzel gösteren ayna olmalı sanat adamı

işte itirafım ediyorum
cürüm işledim
düştüm kendi gözümden
söylemeye utanırım yaptıklarımı
söylemezsem utanırım...
yazılar yazdım mavi yeşil sulara
kahramanı oldum söylenmedik masalların
rüyalar gördüm gün ortasında
hayal sinemasında roller oynadım
onaylanmış normallere meydan okudum...
bine böldüm kendimi
ben eşittir ben artı ben artı ben...
bin ben vardır bende
toplamı ben

insanım ve suçluyum!
kendimi ihbar ediyorum

bir mahkeme kurdum orta yerimde
davacıyım kendimden
sanık benim
yargıç ben
savcı benim
tanık ben
kendini yargılayan
hüküm verenim

yazdım karar metnini
kanımla mühürledim
bir hapishane oldum kendime
benim kendini bekleyen gardiyan
ben her gece ceza çekenim
memnu meyvelere uzanan ellerim kelepçeli
yasak beldelere yürüyen ayaklarımda prangalar
ruhumu kemirirken gecenin ifritleri
izliyor yarasalar
uzun bir gecedir ömrüm
sürecek kabre kadar

Ömer Sevinçgül(adı yok dergisi)