“..Gözleri lâl tragedyası. Asırların yükü gözlerindeki çukura hapsedilmiş, göremedikleri kadar bensiz, bedevi bir dilde sessiz ve suçlu hissediyordun kendini, korkmadan yüreğindeki yelkenleri kaldırıp, kendi öykünü yaşamaya çekip silmiştin herkesi. Kim hak ediyordu ki böylesine karmaşık...