Sebebi gayet ortada...
13 yaşındayken, babamla bir caneze dolayısıyla Karaca Ahmet Mezarlığında bulunuyorduk. Babam her zaman espirili bir adamdır ve yine durmadı.
- bak oğlum şu mezarlıkları görüyormusun
- evet (gayet saf bir ifadeyle)
- isimler dikkatini çekti mi oğlum..
- yooo (hala farkında değilim anlatmak istediğinin)
- bak ordaki isimler hep erkek ismi. Hiç kadın yok varsa bile erkek isimlerinin çokluğundan fark edilmiyor.
- eee ne olacak ki ???
- Ne olacağı varmı... Bu kadınlar Eşlerini dırdırları ile öldürüp öbür tarafa yolluyorlar. Dünya yakında onlara kalacak...