ஐ◄███▓▒░░.......вℓυє∂єη......░░▒▓███►ஐ
Bazen; aydede ile oturup, kendi gezegenimden yıldızları izliyorum.
Ne kadar parlak meğer, o kadar çok ki aslında...ama bana en yakın yıldızlar daha fazla ışık saçıyor.Her nevi parıltıları gözlerimi kamaştırıp, acıtsada bazen; seçiyorum içlerinden yüreğime en çabuk ulaşan ışıkları...ve diyorum güneşim yok ama, yüreğimi ışıldatıcak ışıklarım var.Ay dede yolculuga çıkarıyor beni; kapkaranlık gittiğim yerler, ama ben kormuyorum.Çünkü yüreğimde taşıdıgım ışıklar var.Bazen söndügünü hissetsemde, gündüz gölgem olarak çıkıyorlar karşıma.Koşuyorum, uzaklaşıyorum oradan...gölgelerim beni bırakmıyor ve o bana ağırlık yapmak yerine, fazla yükümü taşıyor...Ağlarsam kim silecek gözyaşımı, kim yazmış alınyazımı, yüreğime yazıyorum, her yaşanılan anı...başka söz gelmiyor artık dilime, benimle büyüyor yazdıgım her kelime...