Eski Yazılarım

Eski Yazılarım 2

Bazı geceler vardır.

Bir yaşamı sığdırdığımız sonu gelmez geceler.Sesler siliktir böyle gecelerde. Sıcak sohbetler, geçen günün umarsızlığında gömülür. Artık kendimize doğru akarız usulca. Ne anne şefkati vardır, ne de ılıman dost tebessümleri. Artık bir sokak çocuğunun kimsesizliği eser gecede. Varlıkla yokluk arasına sıkıştırılan yaşamı aşar düşünceler. Sorgular başlamıştır artık. Eskitilmiş aşkların hüznü, yaşanamayanların nefreti dolar geceye. Yitirilmiş dostlar ziyarete gelirler usulca. Nedenlere sebep arama telaşı sarar ruhları. Düşünceler şehrinde kaçar durursun. Her köşe başı, yaşananlardan arta kalan kırıntılarla örtülüdür. Sokaklarda yalanların koyu karanlığı ışıldar. Caddelerde geçici mutlulukların ayak sesleri kalmıştır. Hatırlamak istemediğimiz anılarla ıslanır kaldırımlar. Kibirli kalplerin, görmezden geldiği sevgiler düşer şehre. Sisler çökerken sokakların sessizliğine, sevişen bedenlerin, sızlayan ruhları alevlenir usulca. Düşünceler çıkmaza girer. Anlamını yitirir varolma çabaları. Bir sebep arar durursun, bilinmeyen yaşamın, belirsiz saatlerine.

Ve aşk düşer geceye. Odana dolan ay ışıkları, bir sevgili portresi çizer pencerene. Çıplak ayaklı bir çingene güzeli akar düşlerine. Bir kardelenin asiliği dolanır şehre. Kapalı gözlerinde sonsuzluklar yaratırsın. Hayallere renk, düşlere sesler ekersin gülerek. Varlığına sebep, yaşamına anlam katarsın sabırsızca. Karşı kıyıya varmıştır artık ümitler, özgür kılınmıştır gelecek. Dizginler sendedir şimdi, bilinmeyen şehirlere sürersin düşlerini. Üstüne üstüne gidersin yaşamın ve sevgilerin. Aşkı işleyip yüreğine sokaklara düşersin gururla. Yeni gülüşler sunarsın sevdiklerine, gözlerinden renk çalıp şehri boyarsın. Bir balıkçı teknesini süslersin sohbetlerinle ve bir çocuk sevindirirsin, cebinden çıkardığın anne kokulu tebessümlerinle.İşte budur hayat


YA AŞIKSINDIR YADA ÖLÜ ...

Eski Yazılar 3

Geceyi esir alır kendimi saklarım karanlığında. Yüreğime ay değer irkilirim. Sokaklara düşerim sonra. Zamansızdır ayak seslerim. Uyuyan şehri rahatsız eder. Yinede sürer adımlarımı giderim yeni arayışlara. Sınırlar aşar, yüreğimi kanatırım inadına. Kendimi sokaklara serer, her köşe başına bir parça ben bırakırım. Binlerce parçaya bölünür şehrin yalnızlığına saklanırım usulca. Çıplaklığını geceye giydirip , yeni güne uzatırım suskunluğumu.


Ve yeni gün uykulu gözlere eker hırçınlığını. Zaman yakıcı, saatler telaşlı ve hayat kusursuzdur.

Eski Yazılarım 4

Bugün yaşadıklarımız geçmişimizin bizlere oynadığı minik oyunların toplamı olsa gerek.

İsteklerimiz ve arzularımızla, hak ettiklerimiz arasında ki çelişkilerde yaşarız hep.

Arzularımızı masum hayallerimizle süslerken, vermemiz gereken savaşın her ayrıntısını
büyük bir incelikle görmezden geliriz.

Sevgilerimiz için zaman, ideallerimiz için irade,
umutlarımız için inanç, aşklarımız için renk, mutluluğumuz için tebessümler arayıp dururuz.

Beklentilerimiz, gereksiz bir virgülün duraksamasını yaşatırken bizlere,
kendimize dair bir cümle kuramamanın acısı ile seyrederiz,
bir sonraki sayfanın kirletilmemiş saflığını.

Bir sokak çocuğunun uykusu ile,
şehvetli bir güzelin ihtirasları arasında sıkışan bir hayatı yaşıyoruz.
Yaşamlarımıza yön verme özgürlüğünü bir kenara iterek, çalıntı yaşamların
basitliğine satıyoruz yaşanması gereken güzellikleri.

Eski Yazılarım 5

yalnızlık, sana ait olduğunda ve senden öte bir sen aramadığında. Kendin kadar sen olabilmek gibi bir şey bu. Ötesini aramadan sadece kendin olabilmek gibi.

Tüm korkularını, nefretle andığın keşkelerini ve anlam katamadığın hüzünlerini içinde barındıran bir yalnızlık. Görünen senle olman gereken sen arasında seni arzulayanbir yalnızlık.

Sadece sana ait olan, alev kokulu, gece rengi güzel bir yalnızlık.

İşte böyle anlarda yaşanır yalın gerçekler. Akıp giden yaşamı kıyıdan seyredebilme lüksünü içinde barındıran yalnızlıklar, bizlere kendimize dair fısıltılar ile gelirler.

Bilinmeyenlerden arayışlar, arayışlardan minik noktalar ve bu noktalardan oluşan sonsuz bir çizgi ile bölerler düşüncelerimizi. Duygularımızı buçizgiye dayamak ve çizginin netliğinde yaşama anlam katabilmeişidir yalnızlık.
Bir ressamın ölçüleri ile şekillenen resme renk katmak gibi.
Sınırlarımızı çizerek, kendi krallığımızı kurmak için vardır yalnızlıklar.

Her yalnızlıkta bir varış ve her varışta kendimizden bir parça. İşte bu yüzden güzeldir yalnzılık. İçinde kendimize dair binlerce renk ve hayallerimize ayrılmış sonsuz beyazı saklar. Ulaşabildiğimiz renklerden hayaledebildiğimiz en güzel kendimizi çizeriz zamana.

Ne kadar yalnızsak o kadar kendimiz oluruz.

Yani güzeldir yalnızlık.

Bize ait olduğunda .......

Eski Yazılarım 6

Henüz değil ...


Ve gece ,tüm suskunluğuyla dolarken şehre, bilinmezliklerime isim arardım.

Evi ölümün soğuk kokusu sarardı usulca ve ben ay ışığının duvarlara çizdiği
eski bir sevgilinin hüznü ile ısınırdım.
Saydam hayallerimin şairi olmaktan sıkılırdım çoğu zaman. Böyle zamanlarda içimi herkes kadar kendim olamayışımınbelki de olduklarımda kendimi bulamayışımın acısı sarardı.Sanki lanetli bir dalgayamahkum edilen bir kumsal yazısıydım.

Ne kadar isterdim :
Sabahları çıplak ayaklı bir çingene asiliği ile kalkmayı ve umarsızca dalabilmeyi
çelişkilerimin şekillendirdiği gri yaşama.
Görmezden gelebilmeyiçalıntı yaşamların iğreti tebessümlerini.
Bir kez daha dolaşabilmeyi aşklarımıkazıdığım kaldırımların zamansızlıklarında.
Şimdi tek bir arzum var :
serüvenimin noktalandığı yerden son bir kez tebessüm edebilmek yalanlara ve son bir kez selamlamak yaşanamayan güzelliklerin pişmanlıklarını.

Bir gün belki bir gün ama şimdi değil.
Biraz daha yok olmalıyım kendimde, ta ki tekrar varolabilme özgürlüğümü
kazanıncaya kadar............................

Eski Yazılrım 7

Sen yalnızlığında varolmalısın.

Bilinmeyen düşlerini, anlaşılmayan hayallerini yalnızlığında büyütmelisin. Bilemez ki bu şehir senin anlamını. Çevrendekiler hissedemez inceliklerini ve bakışlarını. Kendin çizerken geleceğe dair hayatı, başka bir yaşam akar dışarıda. Ellerine, yüzüne, adımlarına sürünüp durur hayat. Kendi kurallarında saklamak için seni.

Oysa seni sen yapacaklar düşlerinde varolurlar hep. Hep bir adım önünde yer alır yaşamın ve sınırların. Kendine açılan her kapıda bu yaşam dair engeller ve sınırlarına isimlerini veren insanlar yer alacaktır. Ya onları aşarak bu yaşama bir düş ekersin, yada onların ektiklerinden gözyaşları toplarsın. Bir seçimin hayata düşmesidir yaşam. Sen senin seçtiklerinde varolursun. Yalnızlıklarında yeşeren düşler ve yaratılan yaşamların sınırlarında yetişen hüzünler arasında gelip gidersin.

Bir gün, çalıntı yaşamların sıradan zevklerinde kaybederken düşlerini, bir başka gün de yalnızlıklarında şekillenen hayatın sana vadettiği düşleri yaşarsın gizlice. Ya sensindir, yada onlarsındır.Birileri seni şekillendirirken, sen şekillendirdiklerinde kendini ararsın.

Zamanın kitlendiği bir günde yapman gereken seçimler dolar yalnızlığına ve doğacak yeni günde varolacak seni çizer hayata.