İzmir... İzmir...

İzmir hep kalbimin ilk aşk köşesinde tazecikti.

Temmuz sıcağında yanan ayaklarımı lastik pabuçlarla beraber yıkadığım Karşıyaka'daki cami avlusu, Kemeraltı'nın her sokağını gezerek aradığım şeftali-muzcusu, limonlu turşu suyu, her köşe başı midyecisi, Kordon'da buz gibi bira ve gün batımı, Güzelbahçe'de taze balık ve yakamoz. Pazarda seçmece sebze, İzmir tulum - dünyanın en güzel peyniri-, buldan bezi gömlekler...

İzmir' i İzmir yapan muhabbettir. Herkes acelesi yokmuş gibi yaşar. Plazalar olmadığı gibi, plazadan taşan insan güruhu da yoktur. Açık hava tiyatro ve konserlerine yarısında girebilir...
İzmir insani, kalbinde sanata saygısızlık asla yoktur, Akdeniz havasından olduğunu sanatçı da bilir ve ayıplamaz. Yanık tenle gezer yılın sekiz ayı tüm İzmir, erkeklerde şort, kadınlarında rengarenk uçuşan etekler...

Herkes herkesi bilir gibidir. Market kuyruğunda bile muhabbet kurulur, kaynaşılır. Tüm evler balkonludur ve yazın mutfakta yemek ayıptır.
Kimsenin gözü kimsede kalmaz ve kalın perde sektörü zayıftır.

Gece yarılarından sonra bile sahilde yürüyüş yapan kadınlar vardır, aceleleri yoktur. Bisiklete bir yerden bir yere gitmek için binilir ve Bostanlı sahilinde güreşmek serbesttir. Tüm kızlar güzeldir, çünkü tenleri yanık, saçları uzun ve sağlıklıdır, hepsi yüzme bilir ve sever, dolayısıyla incedir bedenleri.

Vapurlar zevk içindir, belki bu yüzden hiç inmeden geri gitmek ücretsizdir. Elele gezilebilir her semtinde, öpüşene gülümseyerek bakılır.

Sıraya girer insanlar, itişme yoktur. Pideci doludur her semt ve pide lahmacunla neredeyse aynı fiyattır. Çiğdem çitlenir (İzmirli olmayan bilmez, çekirdek der diğerleri ) yaz akşamları sahil boyu, kaynamış mısır ve dondurma yenir. Ne kadar kaybolursan kaybol, bir yerler mutlaka denize çıkar ve bu hayatın en büyük lütuflarındandır.

Aşk hep gülümsemektir İzmir' de, siniri geçtiysen hasret. İstanbul'dan otobüse binip uyuyakaldığımız sevgili ile Sabuncubeli'nde gözlerimiz açtığımızda elele tutuşmamız dört sene boyunca, rastlantı mıdır, İzmir midir?

Bu akşam balık pişiricisine uğramalı, balıklar pişene kadar sahile inip, bir yarım saat yürümeli. Balkon'da yenen balığın yanına buzlu rakı eşlik etmeli, yarın belki Çeşme' de oluruz, sandaletleri meydana çıkarmalı.

Sevdikçe daha çok sevmeli. Uzattığım kolları boş çevirmedi bu şehir diye, şükretmeli.
Allah insanı İzmirli edip de İzmir'den mahrum etmesin.

Sevgiyle kalın,
Ölmeden önce İzmir'i bir kere görün, bir kere yaşayın....

(Kaynağı bilinmiyor….)