kaçış...

aldım başımı başladım kaçmaya..
sana,
senden çok uzaklara,
seni ancak sensiz yaşayabileceğim bir nefes kadar uzaklara kaçıyorum..
kim bilir kaçmıyor belkide aklımı kaçırıyorum sana..
gözlerimde sen
kalbimde sen
aklımda sen
nasıl kaçabilirim ki..
kaçsam dahi nereye kadar gidebilirim seni düşünerek..
gidebileceğim en uzak yer senin yanın..

ben böyle kaçarken sen gittin..
benden çok uzaklara,
yüreğimin bir köşesinde derin bir acı bırakarak üstelik
yokluğun zaman içinde anlaşıldı..
kalabalık dağıldıktan
arabalar geçtikten
otobüsler kalktıktan sonra..
gidişinden çok sonra anlayabıldım yoklugunu
anlamak, yokluğunu hissetmek istemememe rağmen anladım..
kafama vura vura anlattılar sensızlıgı
hiç olmamanın, birdaha olmayacakların verdiği akıl almaz düşünceleri

kaçtım..
sensizlikten,
sensizliğin getireceği tüm "yoksun"luklardan..
senden..



artık olmayan ve birdaha hiç olmayacak olan
kalbimde benimle sonsuza dek yaşayacak olan
herşeyimi öğrendiğim
herşeyini öğreten
muhteşem insana
Babama..