Küçükken...

Nacizane, Kendi Şiirlerimden Bitanesi

Oyunlarım vardı küçükken
Dualarım, "akşam yavaş olsun azcık daha oyniyayım allahım"'dan ibaretti...
Terleyinceye kadar koşardım
Kendimden geçerdim
Aaçmıyım, tokmuyum, susuzmuyum düşünmezdim hiç
Yaşıtım bi arkadaşım vardı
kapısına gider sabah erken hadi in oynuyalım diye zile basardım
Saklambaç, çanak çömlek, ebelemece, akşama kadar koş allah koş
Büyümek diye bişey varmış
Aşık olunca anladım
Büyümek, çocukluguma hiç benzemedi benim
Omuzlarıma yüklendikçe yüklendi
Bastırdıkça, sesim çıkmadı hiç
Sadece yüzümü buruşturabiliyordum aşkın yükünden
Ne yaptıysa avazım çıktıgı kadar bağırtamadı beni büyümek...
Ama içimi bitirdi
Şimdi dualarım onu bir kez daha göreyimden ibaret oldu...
Terleyinceye kadar gizlenmek geceleyin yorganın altına
Ve onu sevmek
kendimden geçiriyor şimdilerde
Açmıyım, tokmuyum, susuzmuyum hiç bilmiyorum onsuzken
Ölümden değilde
Onsuz yaşamaktan, yaşamaya devam etmekten korkuyorum
Nasıl yaparım bilmiyorum
Çocukluğumu unutturan bu aşkla
Bu hayalle
Bu masalla
Nereye kadar yaşarım hiç bilmiyorum

Soner Dilek

Buda Videosu; Yorum Sevdiğim Bir Üstada Ait

https://www.youtube.com/watch?v=jz04cZ_8r2A&list=UU2PmQFwpIkmObbtRA6jxoAw&index=5&feature=plcp