dayanamadım karalarım yine bişeyler .....
Keşkelerle geçti ömrümüz... Rüzgarın yaprağa tutkusu gibiydi, İnsanın havaya tutkusu. Azıcık karanlıkta kalsa hemen bir kibrit çakardı...
Azıcık kalıverse bir odada, soluğu salonda alırdı; Ferah adına...
Oysa Doğa...
Her daim özgürdü...Oturma odası mutfağı karanlığı aydınlığı yoktu...
Her yer salon her yer bahar her yer aydınlıktı.
Doğada yaşanan, doğada yaşayan sadece bir hayattı.......
Ta ki İnsan(!) DOKUNANA dek! Bir masum güvercinin kanadına...