Tepkisizlerde Şımart Kendini...

*Lüzumsuz Bitirişler..

Ya ben deliriyorum ya da yaşam çıldırmış.. Dinlemek için çok geç, anlatmak için çok erken.
Zaman işliyor, durduramıyorum. Sana kuruyorum, sana uyanıyorum.
Geceye inat sabahı selamlıyorum. Günbatımından az evvel veda ediyorum sana..
Gün geceyi tamamen kapladığında, özlemin yerini isyana bırakıyorum.
Şimdi bana "kal" deme, gitmek için gelmedin mi zaten ?



Kimi yollar birleşir, bizim yolumuz kesişti. Belki bir gün yeniden kesişir. O zaman sana doya doya sarılırım.
Kokunu içime çekerim. Rujumun izini bırakırım. Belki seni benim yaparım.. ? Ama şimdi lüzumsuz bitirişler var..
Ben giderken sevgimi sorgulama sakın !! Senin sevgine eşdeğer çünkü..

Paylaşım için teşekkürler Meltem'cim. :smile:

yusii' Alıntı:

Paylaşım için teşekkürler Meltem'cim. :smile:

Genişletmek için tıkla ...

saol canım... :kiss:

tebrik ederim

dorad' Alıntı:

tebrik ederim

Genişletmek için tıkla ...

teşekkür ederim..

Okudukça okuyasım geliyor :artipuan:

hunterboy' Alıntı:

Okudukça okuyasım geliyor :artipuan:

Genişletmek için tıkla ...

teşekkürler murat....

"Babamı Vurdular"

"Saraybosna’dan çıkarken varoş mahallelerde savaşın izi ilk günkü gibi duruyor."

Yatağa uzandım... Yorgunluğumu daha bir hissettim.. Sanki vücudum "yorgunum" diye bagırıyor... Uyumuşum...





Uykumun arasında sesler, küfürler... Kalkıp bakmaya mecalim yok! Sonra bir çığlık... " Babamı vurdular! " " Babamı vurdular! " " Babamı vurdular! " " Babamı vurdular! " " Babamı vurdular! " hiç bitmeyecek gibi... Uyku öyle ağır basıyor ki, kalkıp bakamıyorum bile.. İçimi bir korku kaplıyor... "Bir adam öldü" diyorum, "bir evlat acı çekiyor" ben uyanamıyorum. Birden üst üste ateş sesleri geliyor. Koşan insanların ayak sesleri.. Silahtan çıkan ateşi görür gibi oluyorum... "Ya mermi bana da gelirse" diye korkuyorum ama, öyle uykum var ki, kalkıp saklanamıyorum bile.. Birden adamın " Babamı vurdular! " sesi kesiliyor. Onun da vurulduğunu anlıyorum.. "Şimdi giderler" diye düşünüyorum. Birden kapı açılıyor. Hafiften gözlerimi aralıyorum. Ufak bir çocuk, hiç bilmediğim bir dilde birşeyler söylüyor... Kalbim sanki dışıma çıkmış hemen yanıbaşımda atıyor... Öyle bir korku ki.. Tamam diyorum "hayat bu kadarmış". Ama, hala uyanamıyorum... (Yuhaa!!!)


Çocuk 10 - 12 yaşlarında. Gelip yanıma yatıyor. Korkum daha bir artıyor. Onlar öldürmezlerse ben korkudan ölücem zaten.. Çocuk bana sarılıyor, sonra beni gıdıklıyor... Çocuk işte.. Artık bu işkenceye dayanamayacağım, uyanacağım ne olursa olsun...


Çok şükür uyanıyorum... Çok şükür kabus bitiyor.. !

Offf ne gerginlik bu yaa? İnsan kendini savaşın ortasında hissediyor. Hissettiklerinizi okuyanlara hissettirebiliyorsunuz başarılı bir şey bu. Ama zaten az önce de bir hayalet gördüm serbest çalışmalarda gidip yatayım bari. :sweating:

sevgiden-iz' Alıntı:

Offf ne gerginlik bu yaa? İnsan kendini savaşın ortasında hissediyor. Hissettiklerinizi okuyanlara hissettirebiliyorsunuz başarılı bir şey bu. Ama zaten az önce de bir hayalet gördüm serbest çalışmalarda gidip yatayım bari. :sweating:

Genişletmek için tıkla ...

etkisinde kalmıştım çok fazla ve bu şekilde kelimelere döküldü..
teşekkür ederim...