Yeter artık!... Türkçe Türkçe'dir!...

Grafink' Alıntı:

Nur, bunlar tükçe olmayan kelimeler olarak var sözlüğümüzde... Ben olmadıklarını söylemedim elbette. Ama öz dilin bazı kuralları var... iki sesli harfin yan yana gelmemesi bununla ilgili bir durum... Ben ait değil ayit olarak kullanıyorum. Bu şekilde kullanan, ya da hala Kar kelimesinde şapka kullanan 10 larca yazar çizer var...

Ama bir fikir söylemişken bir düşünce ifade etmişken, ve bunun Türkçeyi doğru kullanmak ile hiç bir alakası yokken, kalkıp bunun üzerinde tartışmayı yönlendirmeye çalışmak ne kadar doğru?

bunun üzerinde bir düşünmeniz lazım.

Genişletmek için tıkla ...

Grafink' Alıntı:

Ayitlik ihtiyacı ile doğuyor insan. Bir nesne ya da nesneler gurubuna dahil olma isteği ile. Dili olduğundan farklı olarak kullanan ya da buna benzer farklılıkları arayan insan o farka ayit hissediyor kendisini kısaca, farklı olanların içerisinde yer aldığından emin bir halde, kendsii gibi olmayanlara kıyasla daha özel bir yerde durduğunu hissediyor...

Farklı olmayan, yani olağan olana yakınım ama onlar gibi de değilim kompleksi bu farklılıkların da dallanıp budaklaşmasına, marjinallik içinde marjinallikler doğmasına sebep oluyor.

Bunlar hedefe yönelme ihtiyacındaki birinin yollarındaki ayrımlar veya alternatifler olarak o kimsenin karar verme ve kendine güven sorununu pekiştiriyor... Kısacası gelişmekte olan ülkeler'in tamamında görülen komplekslerin çıkış noktası halini alıyor.

İşin ilginci toplum da, kendinden farklı olanı ezerek ya da yadırgayarak bu sürecin hızlanmasına sebep olur bir tempoda ilerliyor...

toplumumuzun etnik ya da kültürel farklılıklara bazı siyasi yeteneksizliklerinde etkisiylle, nasıl bir tepki gösterdiği ortadadır. Aynı katlanamazlığı ve reddedişi, türkçeyi doğru kullanmak ya da buna benzer tepkileri zorunluluk haline getirdiğimiz ölçüde, bu insanları daha da asl olandan uzaklaştırıyor, daha dışarılara itiyor, daha yanlız bırakıyoruz.

sonuç itibari ile, dil toplum ihtiyaçlarına göre evrimleşmek zorunda olan bir kavram. Kaldı ki konuştuğumuz Türkçe asıl olan halinden tamami ile uzak ve dağınık bir durumda. Zaten "dil" nesnesinin aslına uygun olmayan geliştirme ya da değiştirme çabaları çocukça şımarmalardan öteye gidemeyecekken bunu bir sorun olarak görüp bunun için üzülmeye gerek görmüyorum.

Özünde iyi niyetle başlayan her koruma güdüsünün, koruduğu nesneyi kendinden uzaklaştırmaya meğilli olduğunu da birkez daha hatırlatmak ister ve daha esnek günler dilerim...

Genişletmek için tıkla ...

Grafink' Alıntı:

Nur ve Cengo arkadaşlar ne yazdığımı tekrar okumalı,
bu konuyu yaptığım yazım yanlışı üzerine çekmeye çalışmayı çirkin, saldırgan ve manasız buluyorum...

evet ben ayit olarak kullanıyorum, dediğim gibi bu gün bir çok yazar çizer de ayit olarak doğru kabul ediyor ve Kar kelimesine şapka koyuyor... Ama mevzu değil, onları ait ya da ayid diyebilirsiniz. bu anlamı ve ana fikri değiştirmiyor...

söylediğim fikre ekleyeceğiniz birşeyler varsa buyrun, ya da karşı savınız varsa yine buyrun. bunun dışında lütfen benim üzerimden kendi tartışmanızı yaratmaya çalışmayın.

bunlar çirkin ve çocukçadır.

(.)

Genişletmek için tıkla ...

Grafink' Alıntı:

Ayitlik ihtiyacı ile doğuyor insan. Bir nesne ya da nesneler gurubuna dahil olma isteği ile. Dili olduğundan farklı olarak kullanan ya da buna benzer farklılıkları arayan insan o farka ayit hissediyor kendisini kısaca, farklı olanların içerisinde yer aldığından emin bir halde, kendsii gibi olmayanlara kıyasla daha özel bir yerde durduğunu hissediyor...

Farklı olmayan, yani olağan olana yakınım ama onlar gibi de değilim kompleksi bu farklılıkların da dallanıp budaklaşmasına, marjinallik içinde marjinallikler doğmasına sebep oluyor.

Bunlar hedefe yönelme ihtiyacındaki birinin yollarındaki ayrımlar veya alternatifler olarak o kimsenin karar verme ve kendine güven sorununu pekiştiriyor... Kısacası gelişmekte olan ülkeler'in tamamında görülen komplekslerin çıkış noktası halini alıyor.

İşin ilginci toplum da, kendinden farklı olanı ezerek ya da yadırgayarak bu sürecin hızlanmasına sebep olur bir tempoda ilerliyor...

toplumumuzun etnik ya da kültürel farklılıklara bazı siyasi yeteneksizliklerinde etkisiylle, nasıl bir tepki gösterdiği ortadadır. Aynı katlanamazlığı ve reddedişi, türkçeyi doğru kullanmak ya da buna benzer tepkileri zorunluluk haline getirdiğimiz ölçüde, bu insanları daha da asl olandan uzaklaştırıyor, daha dışarılara itiyor, daha yanlız bırakıyoruz.

sonuç itibari ile, dil toplum ihtiyaçlarına göre evrimleşmek zorunda olan bir kavram. Kaldı ki konuştuğumuz Türkçe asıl olan halinden tamami ile uzak ve dağınık bir durumda. Zaten "dil" nesnesinin aslına uygun olmayan geliştirme ya da değiştirme çabaları çocukça şımarmalardan öteye gidemeyecekken bunu bir sorun olarak görüp bunun için üzülmeye gerek görmüyorum.

Özünde iyi niyetle başlayan her koruma güdüsünün, koruduğu nesneyi kendinden uzaklaştırmaya meğilli olduğunu da birkez daha hatırlatmak ister ve daha esnek günler dilerim...

Genişletmek için tıkla ...

Hulya AKSAKAL' Alıntı:

Türkçemiz kimliğimizdir ve sahip çıkmalıyız.
bunu diyoruz belki ama hala bakıyorum isimlrimiz rumuzlarımız bile ingilizce sözler inanılır gibi değil.ayrıca bu gruba üye olupta yabancı isimler bile var. arkadaşlar lütfen bişeyleri ilk önce kendimizi değiştirerek yapalım en doğru başlangıç bu bence

Genişletmek için tıkla ...