child_play
♾️Grafik Gurusu♾️
- Katılım
- 19 Mar 2009
- Mesajlar
- 1,452
- Tepkime puanı
- 73
Mahkeme salonunda, seksen yaşlarındaki yaşlı çiftin durumu içler acısıydı.
Adam; inatçı bakışlarla, suskun ninenin ağlamaktan iyice çukurlaşmış gözlerini ve bıkkın bakışlarını süzüyordu.
Hâkim tok sesiyle, yaşlı kadına: "Anlat teyze, neden boşanmak istiyorsun?"
Yaşlı kadın, derin bir nefes çektikten sonra, kısılmış sesiyle konuşmaya başladı:
"Bu adam 50 yıldır bezdirdi beni hayattan..."
Sonra uzunca bir sessizlik hakim oldu mahkeme salonunda.
Yaşlı kadının gözleri doldu ve devam etti:
"Bizim bir sedef çiçeği vardı, çok sevdiğim.
O bilmez.
50 yıl önceydi... O çiçeği, bana verdiği çiçekler arasından koparıp, bir yaprağını tohumlamıştım, öyle büyüttüm.
Yavrumuz olmadı onları yavrum bildim. Bir süre sonra çiçek kurumaya başladı.
O zaman adak adadım. Her gece, güneş doğmadan önce, bir tas suyla sulayacağım onu diye.
50 yıl oldu, bu adam bir gece kalkıp ‘bir kere de bu çiçeği ben sulayayım’ demedi.
Ben, böyle bir adamla 50 yıl geçirdim.
Hayatımı, umudumu, her şeyimi verdim.
Ondan hiçbir şey görmedim. Bir kerecik olsun, benim bildiğim görevlerden birisini yapmasını bekledim.
Onsuz daha iyiyim, yemin ederim."
Yaşlı adam, bastonla zor yürüdüğü kürsüye; o ana kadar suçlanmış olmanın utangaçlığını hissettiren yüz ifadesiyle, hâkime yöneldi.
Tane tane konuştu:
"Askerliğimi Reisicumhur Köşkü’nde bahçıvan olarak yaptım.
O bahçenin, görkemli görünümüyle büyümesi için emeklerimi verdim.
Eşimi de orada tanıdım.
Sedefleri de...
Ona en güzel çiçeklerden buketler verdim.
İlk evlendiğimiz günlerin birinde, boyun ağrısı nedeniyle, onu doktora götürdüm.
Doktor, ‘çok uzun süre uyanmadan yatarsa, boynundaki kireç sertleşir, kötüleşir’ dedi.
Her gece uykusunu bölüp uyansın, gezinsin dedi.
O; doktoru pek dinlemedi.
Lafım da pek geçmedi.
O günlerde, tesadüf, bu çiçek kurumaya yüz tuttu.
Ben ona: ‘Gece çiçek sularsan geçer’, dedim. Adak dilettim.
Her gece onu uyandırdım ve onu seyrettim.
O sevdiğim kadını, yavrusu bildiği çiçekleri sularken seyrettim.
Her gece, o çiçek ben oldum sanki." dedi adam.
Ve ekledi:
"Her gece, o yattıktan sonra uyandım.
Saksıdaki suyu boşalttım.
Çünkü;
SEDEF ÇİÇEĞİ, GECE SULANMAYI SEVMEZ, hâkim bey."
Bazen her şey bizim bildiğimiz gibi olmayabilir...
Beğenmeniz dileğiyle...
Adam; inatçı bakışlarla, suskun ninenin ağlamaktan iyice çukurlaşmış gözlerini ve bıkkın bakışlarını süzüyordu.
Hâkim tok sesiyle, yaşlı kadına: "Anlat teyze, neden boşanmak istiyorsun?"
Yaşlı kadın, derin bir nefes çektikten sonra, kısılmış sesiyle konuşmaya başladı:
"Bu adam 50 yıldır bezdirdi beni hayattan..."
Sonra uzunca bir sessizlik hakim oldu mahkeme salonunda.
Yaşlı kadının gözleri doldu ve devam etti:
"Bizim bir sedef çiçeği vardı, çok sevdiğim.
O bilmez.
50 yıl önceydi... O çiçeği, bana verdiği çiçekler arasından koparıp, bir yaprağını tohumlamıştım, öyle büyüttüm.
Yavrumuz olmadı onları yavrum bildim. Bir süre sonra çiçek kurumaya başladı.
O zaman adak adadım. Her gece, güneş doğmadan önce, bir tas suyla sulayacağım onu diye.
50 yıl oldu, bu adam bir gece kalkıp ‘bir kere de bu çiçeği ben sulayayım’ demedi.
Ben, böyle bir adamla 50 yıl geçirdim.
Hayatımı, umudumu, her şeyimi verdim.
Ondan hiçbir şey görmedim. Bir kerecik olsun, benim bildiğim görevlerden birisini yapmasını bekledim.
Onsuz daha iyiyim, yemin ederim."
Yaşlı adam, bastonla zor yürüdüğü kürsüye; o ana kadar suçlanmış olmanın utangaçlığını hissettiren yüz ifadesiyle, hâkime yöneldi.
Tane tane konuştu:
"Askerliğimi Reisicumhur Köşkü’nde bahçıvan olarak yaptım.
O bahçenin, görkemli görünümüyle büyümesi için emeklerimi verdim.
Eşimi de orada tanıdım.
Sedefleri de...
Ona en güzel çiçeklerden buketler verdim.
İlk evlendiğimiz günlerin birinde, boyun ağrısı nedeniyle, onu doktora götürdüm.
Doktor, ‘çok uzun süre uyanmadan yatarsa, boynundaki kireç sertleşir, kötüleşir’ dedi.
Her gece uykusunu bölüp uyansın, gezinsin dedi.
O; doktoru pek dinlemedi.
Lafım da pek geçmedi.
O günlerde, tesadüf, bu çiçek kurumaya yüz tuttu.
Ben ona: ‘Gece çiçek sularsan geçer’, dedim. Adak dilettim.
Her gece onu uyandırdım ve onu seyrettim.
O sevdiğim kadını, yavrusu bildiği çiçekleri sularken seyrettim.
Her gece, o çiçek ben oldum sanki." dedi adam.
Ve ekledi:
"Her gece, o yattıktan sonra uyandım.
Saksıdaki suyu boşalttım.
Çünkü;
SEDEF ÇİÇEĞİ, GECE SULANMAYI SEVMEZ, hâkim bey."
Bazen her şey bizim bildiğimiz gibi olmayabilir...
Beğenmeniz dileğiyle...
