küçükken resmi,resim yapmayı o kadar çok severdim ki.annem ben daha 4 yaşındayken suluboya,pastel boya almıştı.hiç unutmam her gün çizerdik birlikte.sonra 5 yaşındayken Sana'nın yarışması vardı.pastel boya yarışması kendinizi anlatan.o kadar heyecanlandım ki kocaman bir kağıda çizdim herşeyi
resim bitti bir günde hiç başından kalkmamıştım
sonra yollayacağız yarışmaya.yollanacak yer bize biraz uzaktı.bir işin olacak da öyle gidilecek bir yer.gitme işi ertelendi
sonra bir baktım ki yarışmanın zamanı da geçti.o üzüntümü anlatamam.ne kadar ağlamıştım.sonra babam o resmi çerçevelettirdi duvara astık.bir hoşuma gitti yarışmayı unuttum
hala daha asılıdır.ama içten içe içimde kaldı.çizmek,paylaşmak,insanlara duyurmak.sonraki yıllarda hep çizdim.her anı,her sevincimi,her halimi,kocaman defterlerim var atamıyorum
şimdi yeteneğe mi güveniyorum bilgisayara mı derseniz ben içimdeki o yarım kalan şeye güveniyorum
programlar ya da kalem .bir araç yeter bence