Yeni profil mesajları

Bir zamanlar gökyüzünde birbirlerini gerçekten çok seven bir bulutla yıldız vardı... Bulut gökyüzünün en şeker, en pembe bulutu. Yıldızsa; en parlak, umudu en çok yansıtan yıldızıydı. Gökyüzündeki her varlık onların sevgisini kıskanırdı, Tatlı bir kıskançlıktı onlarınkisi... Ama biri vardı ki; bulut ve yıldızın ayrılmalarını yürekten istiyordu... Hem de yıldızın en yakın arkadaşı olmasına rağmen... Bulut biraz saftı, kimseyi kıramazdı...

Yıldızsa bulutu için elinden gelen her şeyi yapabilir, herkese meydan okuyabilirdi.Zaten onun için bir bulutu bir de çok sevdiği dostu peri vardı... Bir derdi olduğunda gider periye anlatırdı... Nereden bilebilirdi ki, perinin bir Gün bunların hepsini yıldızla bulutun ayrılmalari için kullanacağını? Bir gün nazar değdi bulutla yıldıza... Hiç yoktan bir sebepten tartıştılar. Bulut, çekti gitti, hatalı olmasına rağmen. Yıldızsa "Nasılsa bulutum beni seviyor, dönecektir." diye düşündü.. Fakat hiç bir şey beklendiği gibi gitmedi... Bulut dönmedi. Kim bilir, belki de cesaret edemedi dönmeye.Tek bir gerçek vardı ki: O da; ikisinin de çok üzgün olduklarıydı... Gökyüzündeki iyilik melekleri bile ağladılar onların durumlarına ama ne fayda...

Ertesi gün yıldız olanları en yakın dostu periye anlattı... Periyse göstermelik bir hüzne büründü... Eline büyük bir fırsat geçmişti. Artık hayatı boyunca kıskandığı kişiye karşı kozları vardı elinde. O kişi, en yakın dostu yıldız olmasına rağmen kullanacaktı kozlarını... Hem de büyük bir zevkle...

Bulutun yanına gitti ve yıldızın artık onu sevmediğini söyledi. Bulutsa üzüldü, boynunu büktü ama elindenhiç bir şey gelmeyeceğini düşündü... Çünkü yıldız inatçıydı.. Bir kere olmaz dediyse, bir daha olur demezdi. Peri de bulutun bu üzgün durumundan yararlanıp ona olan sevgisini itiraf etti... Bulut da kimseyi kıramadığı için perinin,yıldızının yerine geçmesine izin verdi... Yıldız, günlerce bulutunun dönmesini, ondan af dilemesini bekledi... Ama bulut gelmedi.

Bir gün yıldız, bulutun yanına gidip, konuşmaya karar verdi. Gece yola çıktı. Bulut, dostu sandığı periyle birlikte Ayda el eleydi... Melekler dayanamayıp, tüm olan biteni anlattılar yıldıza... Çok üzüldü ve çaresiz, döndü arkasını gitti.Yavaş yavaş sönmeye başladı... O Günden sonra yıldız söndü, ışık veremez oldu.. Bulutsa artık ne o kadar pembe, ne de o kadar kadifeydi. Yıldız, ilk zamanlar her şeyden vazgeçti, hayata küstü... Ama kolay pes etmezdi.Kısa bir süre sonra hayatıyla ilgili o önemli kararı verdi.

O Güne kadar hiç görmediği güneşin yanına gidecektive biraz daha ışık isteyecekti ondan. Çok geçmeden daha önce hiç görmediği güneşin yanına gitti... Ondan yansıtması için biraz daha ışık istedi... Güneş ışık yerine sevgisini verdi yıldıza... O gün bu gündür yıldız,dünyaya güneşin sevgisini yansıtır.... Bulutsa; hep gözyaşlarını akıtır dünyaya...Bir de yüreğinde kopan fırtınaları !

Yanılmıyorsam, Donald Trump’a sormuşlardı:
“Sizce zengin olmak için ne kadar servete ihtiyaç var?”
Cevaben, “15 Milyon dolardan sonrası fark etmez” demişti.
Hak verdim. Tamam, insanın ihtiyaçları sınırlı, istekleri sonsuzdur. Fakat dünyanın limiti belli güzelim. Bedenin kapasitesi de ortada… Dünyanın tamamı senin oldu. Bahamalar, Havai… Pırlanta tuvalete s...n, som altından tabaklarda havyar yedin, dünyanın en kaliteli şarabını içtin, en kaliteli fırtı çektin… Eeee, sonra? Ne kadar zenginleşirsen zenginleş, geriye dönüp baktığında pırlanta tuvalete bıraktığın eserin, Hint fakirininkinden bir farkı olmadığını anlayacaksın. Zenginlik, bir yerden sonra öyle bir raddeye ulaşacak ki, her şeyi satın alabileceğini gördüğün an, aslında hiçbir şeyi satın alamayacağını göreceksin. Şimdi bana bak, gözlerimin içine bak ve söylediklerime kulak ver bebeğim; daha çok zenginleşmek yoktur, daha çok şımarmak vardır.
Ve sen çok şımarıksın.Murat Zelan

Bazen insan öyle bir özlenir ki.. Özlenen bilse, yokluğundan utanır....

Sizinle yaşadığım her şey kıyamet,
Sizinle yaşadığım her şey cinnet,
Sizinle yaşadığım her şey cinayetti.
Ruh kirlendi,
Kalbimin kenarında atını durduranlar için,
Akrep beslemekteyim.
Birhan Keskin

Kazandıklarını değil ,kazanacaklarını düşün ....

Zihnimizde çınlayıp duran ses, diyor ki; "Tadını çıkar!"; "Keyfine bak!" Zaten günümüzün en gözde lafı "keyif", en aranan şey ise "tat." Ama kimse "değer"den söz etmiyor. Bize "hayatın değerini bil; değerini bil her şeyin" diyen yok! O yüzden içten içe çürüyoruz! Bütün tatlar hızla çöpe gidiyor, keyifler bozuluveriyor!

"Değerli dostluklar" ın devri geçti mi, ne? Herkes "eğlenceli arkadaşlıklar" peşinde... Birbirimizi hızla tüketip geçiyoruz.

Sevinç ve şükür duygusunu "değer bilmek"ten kopardık! Oysa şükür, "oh" deyip keyif çatmak değil, derin bir iç çekiştir. Sadece "an"ın değil, gelenin ve gidenin "değeri"ni bilmektir.

Bazı tanıdıklarım var... "Arkadaşlık kapısı" hep açık insanlar bunlar. Giren, çıkan belli değil. İlk bakışta, "ne güzel" diyorsunuz, "nasıl da cana yakın insanlar bunlar!" Sonra aynı kapının önüne çöp diye bırakılanlara bakıyorsunuz. Ortak anılar, mahrem paylaşımlar... Hepsi orada! Hepsi hızla çöp olmuş!
HAŞMET BABAOĞLU

Sensiz paramparçayım. Yarım, eksik, koca bir hiç...

Hayatta kimseyi değiştiremezsin..
Ve kimse için değişmemelisin..
Ne sen başkası için mecburi istikametsin;
Ne de başkası senin için.
Yorma kendini....

O Bir Grafiker (H)

Çeke çeke götürmeliyim seni
Tutup bileklerinden
Duvarlara çarpa çarpa
Düşe kalka götürmeliyim seni yaşamak.

namasteeee abi

Tanıdığım Adam Gibi Adam Dediğim Sayılı Kişilerden :emo1:

Kayserinin Gülü :emo1::flower:

Dostu Dostum Düşmanı Düşmanımdır.

Allah razı olsun kardeşim

iyi adamdır

Canımın içisin. Kelebeğimsin.. Miniğimsin... Özlediğimsin... Hasretle yolunu gözlediğimsin. Yani kısaca herbişeysin...